رابطه طراحی شهری با میزان امنیت اجتماعی از نظر شهروندان بر اساس مدل cpted (مطالعه موردی: شهر کرج)

مقدمه و هدف پژوهش: این پژوهش با هدف آرمانی ارتقاء سطح امنیت اجتماعی در شهرها به کمک طراحی شهری و محیطی و به منظور نیل به جامعه ای امن انجام گردیده است. هدف ویژه ای که پژوهشگران در پی آن بوده اند تعیین رابطه طراحی شهری با میزان امنیت اجتماعی بوده است و برای این منظور فرض گردیده است که بین مؤلفه های طراحی شهری شامل اندازه و فرم فضا، آسایش بصری و محیطی، سازمان فضایی و نفوذپذیری، و کیفیت مسکن و کاربری زمین با میزان امنیت اجتماعی رابطه وجود دارد. روش پژوهش: جامعه آماری این پژوهش شهر کرج می باشد و حجم جامعه آماری بر اساس سرشماری نفوس و مسکن سال 1385 مرکز آمار ایران برابر با 1732275 نفر می باشد. روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای می باشد که با استفاده از روش تصادفی طبقه ای، به ترتیب ابتدا از منطقه، سپس ناحیه و پس از آن محله نمونه گیری شده است. با توجه به جدول کرجسی- مورگان، حجم نمونه 384=n می باشد. در نهایت با استفاده از روش های مطالعه کتابخانه ای و میدانی به جمع آوری داده ها پرداخته شده و داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار تحلیل آماری spss  مورد تجزیه و تحلیل و روابط بین آنها مورد سنجش قرار گرفته است. یافته ها: در این پژوهش رابطه ای قوی میان نمره مؤلفه های طراحی شهری و نمره جرایم رخ داده یافته شده است. به علاوه، بهبود شاخص های این مؤلفه ها، منجر به کاهش میزان جرایم ارتکاب یافته گردیده است. در نتیجه، امنیت اجتماعی بهبود یافته است که نشان دهنده رابطه مستقیم میان این مؤلفه ها و میزان امنیت اجتماعی می باشد، به گونه ای که با بهبود این مؤلفه ها، میزان امنیت اجتماعی بهبود یافته و در نتیجه هر چهار فرضیه این پژوهش مورد تایید قرار گرفته است. نتیجه گیری: از آنجایی که فرضیه های پژوهش مورد تایید قرار گرفته اند، به نظر می رسد که شاخص های مؤلفه های طراحی شهری نقشی حیاتی در میزان امنیت اجتماعی از نظر شهروندان ایفا می کنند. بنابراین، بهبود شاخص های طراحی شهری با الویت میزان قوی بودن روابط میان مؤلفه های طراحی شهری و میزان امنیت اجتماعی می تواند بسترهای ارتکاب اعمال مجرمانه در جامعه را کاهش دهد و موجب افزایش میزان امنیت اجتماعی گردد